گوشه‌هایی از زندگینامه دکتر سوران کردستانی محقق و نویسنده کرد
بهمن فریور، شهیر به (دکتر سوران كُردستانی)، فرزند مظفّر، در چهارم بهمن ماه 1334 شمسی / 1375 هجری قمری / مطابق با 1955 میلادی، در محله چهارباغ شهر سنندج چشم به جهان گشوده و تحت توجهات مادربزرگش ـ شیخ‌زاده سیده درخشنده خانم آیتی، دخت مرحوم آیت‌الله شیخ محمد مردوخ كردستانی ـ نشو و نما یافته است. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خویش را در شهرهای سنندج، كرماشان، مشهد، تهران، اردبیل، مهاباد و ارومیه پی گرفته و به سال 1355 شمسی/ 1396 هجری قمری/ 1975 میلادی از دبیرستان خوارزمی شماره 3 (ارشاد) تهران، به اخذ دیپلم در رشته طبیعی نائل گردیده است. سپس همان سال در كنكور سراسری دانشگاههای ایران، شركت كرده و در رشته حقوق قضایی دانشگاه ملی سابق و نیز رشته پزشكی دانشگاه تهران، پذیرفته شده است. رشته پزشكی را انتخاب نموده و در دانشگاه تهران تحصیلات عالی خویش را ادامه داده و همزمان با تحصیل در رشته پزشكی، به محضر اساتید الهیات و ادبیات شتافته و از محضر باسعادتشان بهره‌ها برگرفته و بدینسان به وادی تحقیق و مطالعات در زمینه آیین و فرهنگ و ادب ایرانزمین عاشقانه گام نهاده و باشیفتگی روزافزونی ضمن بهره‌گیری از كتابخانه مركزی دانشگاه تهران، در زمینه آیینها و زبانها و مردمشناسی اقوام ایرانی، پژوهشهای خود را آغاز نموده است. سوران كردستانی از همان اَوانِ نوجوانی، از دریای مهر و عاطفه مادربزرگش ـ دخت آیت‌الله مردوخ ـ جرعه‌ها نوشیده و از خرمن دانش و تجربیات گرانبهایش خوشه‌ها چیده و زبان مادریش ـ كُردی ـ را به بركت وجود مبارك و انفاس قدسی وی فراگرفته و ادبیات فولكلوری كُردی را در دامان مطهر وی آموخته و فراتر از اینها، مسیر زندگانیش را به رهنمونی او یافته است.
نخستین كار ادبی و كوشش فرهنگی سوران كردستانی، در كلاس چهارم دبیرستان ـ در سال 1352 شمسی ـ ترجمه كتابی بوده است از انگلیسی به فارسی، تحت عنوان: هفت قانون موفّقیت /The seven laws of success .
هم اكنون با 32 سال كار فرهنگی (از سال 1352 تا 1384 شمسی)، در حیطه تحقیق در فرهنگ ایرانزمین، و به ویژه زبان و ادبیات كُردی و مردمشناسی كردستان و مناطق كردنشین ایران و خاورمیانه، و نیز با در دست داشتنِ متجاوز از یكصد پژوهشنامه و تألیف و ترجمه، به خدمتگزاری آیین و فرهنگ و ادب، سرفراز است. وی با زبانهای انگلیسی، عربی، تركی، فارسی، زبانهای باستانی ایران (اوستایی و پهلوی) و دیگر زبانهای زنده ایرانی (تاتی، تالشی، گیلكی و طبری) آشناست و با زبان مادریش كُردی (با تمام لهجه‌ها و زیرلهجه‌ها) مأنوس است. او در زمینه شناخت گیاهان شفابخش ایران و طب سنّتی كردستان نیز مطالعات و تحقیقات مستمری داشته و از دانش نیای خویش ـ روانشاد شیخ محمد مردوخ مؤلف كتاب «منتخَب الخواص» در طب سنّتی ـ و نیز از تجربیات مادربزرگش ـ كه خود حكیمه‌ای فرزانه بوده ـ بهره‌ور گشته است. سوران كردستانی در دوره‌هایی از زندگانی خویش، محضر اساتید بلندپایه‌ای را درك نموده و از چشمه فیاض معنویت و علمشان منتفَع و مستفیض گشته است كه از آن جمله می توان ناموران و بزرگانی چند را برشمرد:
1/ محضر مبارك حضرت آیت‌الله ناصر مكارم شیرازی، در جلسات درس و گفتگوی پیش از نماز جمعه، در مسجد امام حسینu تهران، پیش از انقلاب.
2/ محضر مبارك حضرت آیت‌الله جعفر سبحانی، در جلسات درس و گفتگوی پیش از نماز جمعه، در مسجد امام حسین تهران، پیش از انقلاب.
3/ محضر روانشاد پرفسور محسن هشترودی، در جلسات هفتگی و ماهیانه دفتر مجله فضا، واقع در خیابان پل چوبی تهران، پیش از انقلاب.
4/ محضر روانشاد دكتر محمد صدیق مفتی‌زاده، استاد دانشگاه تهران، پس از انقلاب در تهران.
5/ محضر روانشاد استاد فرزانه و شاعر یگانه عبدالرحمن شرفكندی (هُژار مْكریانی)، پس از انقلاب در عظیمیه كرج.
6/ محضر دكتر بهرام فرُه‌وَشی استاد دانشگاه تهران.
سوران كردستانی محضر اساتید دیگری را نیز درك نموده و همواره به خیر و نیكی از آنان یاد می كند. از جمله:
1/ روانشاد محمد امین برزنجی مشهور به «خاله‌‌مین» شاعر توانای مْكریانی.
2/ روانشاد استاد سید ابراهیم ستوده كردستانی.
و برخی از دیگر اساتید وی در دانشكده پزشكی دانشگاه تهران
دكتر محمد صادق رجحان استاد بافت‌شناسی و گیاه‌درمانی؛ دكتر ملك‌نیا استاد بیوشیمی؛ دكتر نظری استاد ایمونولژی؛ دكتر بهزاد و دكتر فرخ شادان و دكتر نادره مهتدی و دكتر اعتصامی و دكتر كامیاب و دكتر صادقی اساتید فیزیولژی انسانی؛ دكتر خالدیان و دكتر كوثری و دكتر بهرام الهی اساتید آناتومی؛ دكتر عارفی استاد بخش قلب و عروق بیمارستان دكتر شریعتی؛ دكتر قارونی استاد بخش قلب و عروق بیمارستان امیراعلم؛ دكتر جمشیدی و دكتر سوادكوهی اساتید بخش ارتوپدی بیمارستان سینا؛ دكتر محمد ملك استاد بخش كودكان بیمارستان بهرامی؛ دكتر علیرضا یلدا و دكتر گیتی ثمر اساتید بخش عفونی بیمارستان هزار تختخوابی تهران؛ دكتر اَردهالی استاد بخش پوست بیمارستان رازی؛ دكتر علی اكبر ولایتی استاد فیزیوپاتولژی بیماریهای عفونی ریه؛ دكتر ویلیام مرادخان رئیس بخش داخلی بیمارستان 501 ارتش.
سوران كردستانی مهمترین بخش آموخته‌های خویش را در زمینه‌های فرهنگی و به ویژه ایرانشناسی و شناخت اقوام ایرانی، مرهون تحقیات میدانی خویش و به‌ویژه مدیون اساتید بی‌نام و نشان شهرها و روستاهای كردستان است؛ آنانكه عمری را به خوشه‌چینی تجربیات زندگی سپری نمودند و چشم دل گشودند.
و .. این اساس اندیشه‌های فرهنگی اوست:
ما كُردان؛ از آیین و زبان و آداب و سنن و فرهنگی بسیار والا و انسانی و نیز از تاریخی بسیار ملتهب و پرفراز و نشیب برخورداریم. از سوی دیگر، مسلمانیم و تاج اسلامیت بر سر نهاده‌ایم و عشق محمد (ص) و آل و اصحاب ایشان (رضی الله عنهم) به دل داریم.
اینها كه برشمردیم، همه و همه، نام و نشان ما است و حفظ این نام و نشان، بر عهده ما است. اگر به زادگاه و سرزمین اجدادیمان دلبستگی داریم، از آنروست كه خود را وابسته به مجموعه فرهنگی كرد می دانیم واگر به فرهنگ و مردممان عشق می ورزیم، از آنروست كه مسلمانیم و فرموده پیامبر(ص) خویش را در پیش چشم داریم كه فرمود: «حب الوطن من الایمان». ازینرو، كوششهایمان را در زمینه احیاء فرهنگ و ادب سرزمین خویش، وظیفه‌ای دینی و فرهنگی و اجتماعی می دانیم؛ كه اساساً ادای دینی است به جامعه و در نهایت این امر خود عبادتی است بزرگ.
سوران كردستانی در مسیر پرفراز و نشیب تحقیق در فرهنگ و ادب سرزمین خویش، رنجها و محرومیتهای فراوانی را عاشقانه به جان خریده و چه بسا در طیِ این طریق مقدس، تنش به خار مغیلان خلیده، بی‌مهریها و نامرادیها دیده و سختیها كشیده .. اما این همه به فدای دین مقدس اسلام و مشتی خاك سرمه‌سای وطن و سرزمین زادگاهمان كُردستان.
سوران كردستانی در جهت خدمتگزاری به فرهنگ سرزمین و زادگاهش، زندگانی خویش را وقف نموده و بزرگترین آرزویش آن است كه نخست، خدایش ببخشاید و از وی راضی گردد و سرانجام، هموطنان و به‌ویژه اهالی محترم و شریف و مهربان و فرهنگدوست خطّه كُردستان با عنوان خدمتگزاری كمینه سرافرازش نمایند و هماره با دعای خیر یادش بفرمایند.